วอนช่วย 7 รพ.นราธิวาส ขาดแคลน ขั้นวิกฤติ

ใช่ค่ะ … เรากำลังเผชิญกับวิกฤติโควิด แต่ที่ 7 โรงพยาบาล ใน 7 อำเภอของจังหวัดนราธิวาส เขาเผชิญวิกฤติขาดแคลนอุปกรณ์การแพทย์ขั้นพื้นฐาน ขีดเส้นใต้ตรงคำว่า ขั้นพื้นฐาน เข้าขั้นวิกฤติว่านานแล้วค่ะ วิกฤติโควิด จึงเป็นวิกฤติซ้อนที่ซ้ำเติม ตากใบ แว้ง เจาะไอร้อง สุคิริน ศรีสาคร จะแนะและสุไหงปาดี

ทำไมต้องเป็น 7 โรงพยาบาล นราธิวาส ?

ก็เพราะเขาร้องขอเรามาค่ะ ร้องขอผ่าน “พี่เมธี ลาบานูน” มาถึงเรา ด้วยความสงสัยว่าขาดแคลนอะไรถึง 7 โรงพยาบาล เราจึงต้องลงพื้นที่ไปดูให้เห็นด้วยตาทั้ง 7 โรงพยาบาล ไปแล้วก็เล่าแบบไม่อาย กอดกันกับพี่ๆ บุคคลากรทางการแพทย์ ร้องไห้กัน ทุกโรงพยาบาลค่ะ ร้องทำไม ? ร้องให้กับความหดหู่ ร้องให้กับความเวทนาใจ และร้องให้กับความซาบซึ้งใจที่ บุคลากรเหล่านั้น ไม่ทอดทิ้งพื้นที่ ไม่ทอดทิ้งคนไข้ ไม่ทอดทิ้งประชาชน น้ำตาของเราจึงมีความหมาย

“ถ้าบุคลากรการแพทย์ ต้องรบ แต่ไม่มีอาวุธที่ดีพอ ซ้ำร้าย ต้องพยายามจัดหาอาวุธกันเอง ไม่มีอะไร เลวร้ายไปกว่านี้แล้ว จึงเป็นเหตุผลที่เราต้องช่วยกัน”

เราหวังว่า “โครงการช่วย 7 โรงพยาบาล 7 อำเภอ นราธิวาส” จะสามารถระดมทุนได้อย่างท่วมท้น เพื่อคุณภาพชีวิตของเพื่อนมนุษย์ และเพื่อซัพพอร์ทหัวใจที่แข็งแกร่งของบุคลากรทางการแพทย์ทุกท่าน ขอให้คนที่แข็งแรงกว่า ได้ช่วยยามวิกฤตินะคะ

กราบขอบพระคุณหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของทุกท่านค่ะ